John Calvin Coolidge volgde in 1923 vanuit zijn functie als vicepresidentde vroegtijdig overleden president Harding op. Hij was de 30e presidentvan de Verenigde Staten en diende twee termijnen. Privé was hij een man van weinig woorden. Dit leidde al snel tot de bijnaam ‘Silent Cal’. Calvin Coolidge staat tegenwoordig te boek als een saaie, zure enzuinige president. Zijn spindoctor Walter Lippmann wees er in1926 op dat Coolidge een bijzonder talent had voor effectief nietsdoen.
Voor presidentschap
Jeugd
Op de Independence Day (4 juli) van 1872 kwam John Calvin Coolidgeter wereld in Plymouth, Vermont. Hij verloor op jonge leeftijd zowelzijn moeder als zijn jongere zusje. Zijn moeder stierf op 39-jarigeleeftijd aan tuberculose en zes jaar later verloor de toen 18-jarigeCoolidge zijn zusje Abigail aan een blindedarmontsteking. Hoe Coolidgehiermee omging is niet bekend.
Na de middelbare school in Vermont ging hij naar het Amherst Collegein Massachusetts. In 1895 studeerde hij hier cum laude af. Om eendure rechtenstudie te omzeilen begon hij na zijn studie onderaan deladder bij een advocatenkantoor in Northhampton. In die tijd was hetgebruikelijk om op deze manier hogerop te komen, door het opdoen vanpraktijkervaring zonder specifieke opleiding.
Politieke carrière
In 1899 werd Coolidge lid van de gemeenteraad en begon zijn politiekecarrière. Hij is nog een tijdje stadsadvocaat (1900-1902) enrechtbankgriffier (1904) geweest tot hij in 1907 lid werd van hetHuis van Afgevaardigden van Massachusetts. In 1905 is hij getrouwdmet Grace Anna Goodhue, volgens bronnen ‘zijn regelrechte tegenpool’.Hij was serieus en teruggetrokken, zij praatte graag en lachte veel.Volgens de door Coolidge zelf geschreven biografie was het echtereen zeer gelukkig huwelijk. Ze kregen twee zonen, John (1906) en Calvinjr. (1908). De jongste overleed al vroeg, op 16-jarige leeftijd bezweekhij aan een bloedvergiftiging.
In de periode 1910 en 1911 was Coolidge burgemeester van Northampton.Via functies als lid en president van de senaat van Massachusettswerd hij luitenant-gouverneur en uiteindelijk in 1919 en 1920 gouverneur.Zijn uitspraak tijdens een politiestaking in Boston verwierf nationalebekendheid: “There’s no right to strike against the publicsafety by anyone, anywhere, anytime.”
Tijdens de conferentie van de Republikeinse Partij in 1920, waarde nieuwe presidentskandidaat gekozen zou worden, was Coolidge éénvan de favorieten. Omdat de verdeelde Republikeinen het onderlingechter niet eens konden worden, viel de keus op de underdog WarrenG. Harding. Tegen de verwachtingen in schopte Coolidge het wel totkandidaat voor het vicepresidentschap. In de verkiezingsstrijd tegende democraat James M. Cox en zijn toenmalige running mate FranklinDelano Roosevelt (president tussen 1933 en 1945) won Harding. Op 4maart 1921 legde Coolidge de eed als vicepresident af. Het presidentschapvan Harding werd getekend door corruptie en schandalen binnen de regering,waarbij Coolidge buiten schot bleef.
Tijdens presidentschap
Presidentschap 1923-1924
Toen president Harding in de nacht van 2 augustus 1923 overleed inCalifornië, was Coolidge op familiebezoek in Vermont. Er wasgeen elektriciteit of telefoon aanwezig, dus het nieuws van Hardingsoverlijden bereikte hem midden in de nacht via een boodschapper vanhet Witte Huis. Om kwart voor drie ’s nachts legde Coolidgebij het licht van een kerosinelamp de presidentseed af onder toezichtvan zijn vader. De dag daarop herhaalde hij dit in Washington ondertoeziend oog van de rechter van het Supreme Court of the Districtof Columbia, omdat er enige verwarring en discussie was over de bevoegdheidvan een notaris (Coolidges vader) met betrekking tot de presidentiëleeed.
Ondanks de vele schandalen binnen de regering zoals Harding die hadsamengesteld, kondigde Coolidge aan het begin van zijn presidentschapaan dat hij geen ontslagen zou accepteren. Hij stond nog steeds fierachter de overleden president: hij vond dat ze, gekozen door Hardingpersoonlijk, in elk geval de termijn af moesten maken. Enkele vande wetsvoorstellen die Harding nog door wilde voeren, kregen nu dehandtekening van Coolidge: onder andere het Vlootverdrag van Washington,de Immigration Act van 1924 en een verlaging van de inkomensbelasting.De ‘Bonus Act’, waarmee de oorlogveteranen van de EersteWereldoorlog flinke beloningen werd beloofd, ging niet door: Coolidgesprak zijn veto uit.
Presidentschap 1925-1929
De presidentsverkiezingen van 1924 kende maar liefst drie kandidaten.Tijdens de eerste stemming op het Republikeinse Congres was Coolidgenaar voren gekomen als kandidaat. De democraten hadden maar liefst103 stemmingen nodig om tot hun kandidaat te komen, het werd uiteindelijkJohn W. Davis. Robert M. La Follette Sr., een Republikeinse Senatorvan Wisconsin, scheidde zich af van de Republikeinen door een ProgressievePartij op te richten en zich apart verkiesbaar te stellen. De democratenhoopte dat deze splitsing binnen de Republikeinse Partij in hun voordeelzou werken, maar Coolidge won met overmacht: meer dan 54 procent vanhet totale aantal stemmen ging naar hem.
Roaring Twenties
Coolidge liet de Amerikaanse economie volledig op haar beloop, hijwas de laatste president van de Verenigde Staten die niet ingreepop de werking van de vrije markt. Nou was daar tijdens zijn presidentschapook niet echt reden toe, want de economie van de Amerikanen floreerde.Tijdens deze Roaring Twenties kon Coolidge dus redelijk gemakkelijkde belastingen verlagen. Daarnaast heeft hij ook een miljard aan staatsschuldingelost.
Silent Cal
Ondanks het feit dat Coolidge een prominent politicus was, sprak hijmaar zelden. Hij hield de nodige toespraken en persconferenties, waarbijhij als eerste president gebruik maakte van radio-uitzendingen, maarprivé was hij een man van weinig woorden. Dit leidde al sneltot de bijnaam ‘Silent Cal’. Het gerucht gaat dat Coolidgetijdens sociale evenementen soms niet meer dan drie woorden sprakgedurende de hele avond. Omdat hij zich naar eigen zeggen niet langer thuis voelde in zijn tijd,besloot Coolidge zich in 1928 niet langer verkiesbaar te stellen,hoewel dit volgens de wet destijds nog wel mogelijk was. Hij werdopgevolgd door de Republikein Herbert Hoover.
Na presidentschap
Pensioen
Na zijn aftreden verhuisde hij met Grace terug naar Northampton, waarhij in enkele weken zijn memoirs schreef. Hij werd erevoorzittervan de American Foundation for the Blind, directeur bij de New YorkLife Insurance Company, voorzitter van de American Antiquarian Societyen was lid van de Spoorwegcommissie. Daarnaast schreef hij twee jaarlang de krantencolumn ‘Calvin Coolidge Says’ en werktehij mee aan de campagne van zijn opvolger Hoover.
Zijn vrije tijd bracht Coolidge graag door in zijn Hacker motorbootop de Connecticut River, de langste rivier in New England. Op 5 januari1933 overleed hij onverwachts aan een hartinfarct. Hij was toen zestigjaar oud.
Saai, maar sympathiek
Calvin Coolidge staat tegenwoordig te boek als een saaie, zure enzuinige president. Veel journalisten en historici vinden zijn presidentschapweinig noemenswaardig, omdat hij maar in de ogen van de buitenwereldmaar weinig uitvoerde. Zijn spindoctor Walter Lippmann wees er in1926 op dat Coolidge een bijzonder talent had voor effectief nietsdoen.Dit komt overeen met Coolidge’s visie op politiek: “Thebusiness of America is business”, waarmee hij bedoelde dat destaat zo min mogelijk moest ingrijpen. Ondanks zijn ‘luie manier van regeren’ en onopvallendeverschijning, konden veel Amerikanen het sympathieke en rustige karaktervan Coolidge wel waarderen. Geen enkele president liet zich zo vaaken zo gemakkelijk fotograferen met indiaanse mutsen op of gehuld incowboyoutfits.
